Een dierbare verliezen aan zelfdoding voelt als een aardbeving in je leven. Terwijl je hoofd en hart vol zijn van verdriet, ligt er ook een stapel praktische zaken die je moet regelen. Dat kan overweldigend zijn. In dit artikel lees je welke stappen je kunt zetten, zodat je wat houvast hebt in een tijd die allesbehalve rustig is.
Wat je praktisch moet regelen na het verlies door zelfdoding Lees bericht »
Het verlies door zelfdoding raakt diep. Veel nabestaanden proberen eerst alleen door te gaan, maar merken dat de last te groot is. Er is hulp beschikbaar – en het kan een wereld van verschil maken om daar gebruik van te maken.
Waar kun je terecht voor hulp? (huisarts, 113, therapie en meer) Lees bericht »
Wanneer je een dierbare verliest aan zelfdoding, voelt het vaak alsof je op een eiland terechtkomt. Het idee dat niemand begrijpt wat jij meemaakt, kan zwaar drukken. Toch zijn er anderen die dit pad ook bewandelen. Hun verhalen en aanwezigheid kunnen onverwacht veel steun geven.
Ervaringen helpen verwerken: verhalen en lotgenotencontact Lees bericht »
Na een zelfdoding merken veel nabestaanden dat mensen in hun omgeving stilvallen. Soms vermijden vrienden of collega’s het gesprek omdat ze bang zijn iets verkeerds te zeggen. Dat kan ontzettend eenzaam voelen. Maar waarom is praten zo moeilijk, en wat kan helpen om tóch woorden te vinden?
Waarom praten zo lastig is na zelfdoding (en hoe je het wél kunt doen) Lees bericht »
Kinderen die een ouder, broer, zus of ander familielid verliezen door zelfdoding, ervaren rouw op hun eigen manier. Hun emoties komen vaak in golven, afgewisseld met momenten van spelen of lachen. Hoe kun je hen ondersteunen in een periode die zo verwarrend en pijnlijk is?
Rouw en zelfdoding bij kinderen: hoe je kunt ondersteunen Lees bericht »
